فلاش(Flash)

از آنجا که نور در عکاسی نقشی کلیدی ایفا می کند، عدم وجود نور مناسب عکاسی را مختل یا غیر ممکن می کند. از این رو منابع نوری مصنوعی اعم از انواع فلش ها و پرژکتورها با ویژگی های گوناگون در عرصه عکاسی بکار گرفته شدند. این امر عکاسی در شرایط مختلف نوری را ممکن و همچنین انعطاف زیادی در مقوله نورپردازی ایجاد کرد. به گونه ای که در برخی از گرایش ها و شرایط عکاسی، ثبت تصویر بدون آنها غیر ممکن است. عکاس با استفاده از فلش ها می تواند آثار موفق، زیبا و خلاق به وجود آورد، حال آنکه استفاده نادرست از آنها، تاثیرات ناخوشایندی در تصویر خواهد داشت.

انواع فلش:
  فلاش های سرخود
  فلاش های بیرونی
بسیاری از دوربین های امروزه به فلش های سرخود (Built in Flash) مجهز هستند. این فلش ها گاهی به صورت خودکار نیز عمل می کنند. این نوع از فلاش ها نقایصی دارند که باعث می شوند عکاسان استفاده از فلاش های بیرونی (External Flash) را ترجیح دهند. برخی از این دلایل عبارتند از:

- کم بودن قدرت و میزان نوردهی این فلاش ها
- نزدیک بودن موقعیت آنها به لنز که باعث افزایش پدیده قرمز شدن چشم می شود.
- عدم امکان تغییر جهت و زاویه تابش نور

فلش های بیرونی هم به طور مجزا و هم به صورت نصب شده روی دوربین می توانند مورد استفاده قرار گیرند. این فلش ها در محل مخصوصی روی بدنه دوربین به نام کفشک فلاش نصب می شوند.

عدد راهنما (Guide Number):
از آنجا که میزان نوری که توسط انواع فلش ها تولید می شود متفاوت است، میزان برد نوری آنها نیز متفاوت است، به این معنی که هر فلش قادر است تا فاصله معینی را به صورت مفید روشن کند. از آنجا که هر چه دیافراگم بسته تر باشد، نور ورودی به دوربین نیز کمتر است، در فاصله معین و با دیافراگم بسته فلش باید قدرت بیشتری داشته باشد. برای مشخص کردن رابطه بین دیافراگم، فاصله و قدرت فلش، عدد راهنما یا Guide Number تعریف می شود که عبارت است از حاصلضرب دیافراگم در فاصله.

عدد دیافراگم x فاصله (متر یا فوت)= عدد راهنما

البته باید توجه داشت که این رابطه برای حساسیت 100 در نظر گرفته شده است.

همان طور که در رابطه مشخص است، هر چه عدد راهنما که نمایانگر قدرت فلش است بیشتر باشد، می توان در فاصله دورتر و با دیافراگم بسته تر از آن فلش استفاده کرد. مثلا در فلشی با عدد راهنمای 6، اگر فاصله 3 متر باشد باید از دیافراگم 2 استفاده کرد.

معمولا عدد راهنمای فلش در دوربین های کامپکت بین 4-6، در فلش سرخود SLRها بین 13-16 و در فلش های بیرونی بین 16-24 است. لذا یکی از مزیت های عمده فلش های بیرونی به فلش های داخل بدنه (سرخود) قدرت بیشتر آنهاست.

جهت سهولت استفاده از فلش ها گاهی از علائم و جداولی روی آنها استفاده می شود که عکاس با مراجعه به آنها تنظیمات لازم را انجام می دهد.