عکاسی دیجیتال در حال گذران دوران پرهیجانی است. درست است که بعضی از رده های این بازار رو به افول نهاده اند (مانند رده کامپکت که با کیفیت دائماً در حال بهبود دوربین های موبایل متحمل ضربه سنگینی شده) اما این پایان عکاسی دیجیتال نیست و در حال حرکت به سمت دورانی جدید هستیم.

در این بررسی به تکنولوژی هایی اشاره خواهیم داشت که منتظر ظهورشان در دوربین های دیجیتال سال 2015 هستیم.

     1.کامپکت هایی با حسگر های بزرگ

برای سال ها پذیرفته شده بود که دوربین های کامپکت حسگرهایی کوچک دارند و این فاکتور باعث میشد کیفیت تصویر این دوربین های جذاب نباشد. یک دوربین رده بالا ممکن بود امکانات کنترلی بیشتری دراختیار شما بگذارد که نظیر آنها را در DSLR ها شاهد بودیم اما کیفیت نه.

کامپکت های رده بالا معمولاً حسگرهایی در قطع 1.7/1 یا 3/2 اینچ داشتند که تنها اندکی بزرگتر از حسگرهای 2.3/1 اینچی ببین و بگیرهای معمولی بود. اما اندازه آنها از قطع سه چهارم یا APS-C بسیار کوچکتر بود. در این میان شاهد مدل هایی هم بوده ایم که قاعده بازی را اندکی به هم زده اند مانند Ricoh GR و یا Nikon CoolPix A اما هیچ کدام از آنها زوم قابل توجهی نداشته اند که این به نوبه خود مشکل را دوچندان می کند.

Canon با عرضه PowerShot G1 X که دارای حسگری 1.5 اینچی بود تغییری بزرگ در بازار به وجود آورد. قبل از آن RX100 توسط Sony عرضه شده بود که حسگری 1 اینچی داشت. Canon در نهایت با به کار گیری حسگر G1 X در بدنه ای کوچکتر PowerShot G7 X را معرفی کرد که با توجه به اندازه بسیار کوچکترش نسبت به G1 X قدرت قابلی توجهی را همراه خود داشت.

اما دوربینی که در نهایت در سال 2014 همه معادلات را به هم ریخت Panasonic LX100 بود. این دوربین با داشتن حسگر سه چهارم در بدنه ای به اندازه کامپکت های حرفه ای، مجهز به لنزی بسیار فشرده بود. اگر فکر می کنید که در سال 2014 انتظارها برای همیشه تغییر کرده احتمالاً با عرضه دوربین هایی که امسال شاهدشان خواهیم بود نظرتان تغییر خواهد کرد.

2. مرگ DSLR ها؟

"دوربین های Compact System پدیده جدیدی نیستند و بنابراین اگر تا به حال می توانستند جای DSLR ها را در بازار دوربین های رده علاقه مندان گرفته بودند".

این عبارت اندکی جای فکر دارد. هر تکنولوژی جدیدی نیاز دارد تا جا بیافتد و مخاطب خود را پیدا کند. تا به حال دوربین های Compact System به عنوان رده ای معرفی می شدند که محصولاتشان مناسب کسانی است که قصد به روز رسانی دوربین های کامپتشان را دارند و امکانات و قابلیت هایشان چندان باب دل حرفه ای ها نیست. مشکل در اینجا تنهای به تکنولوژی خلاصه نمی شود و طراحی جعبه ای شکل محصولات این رده که به جای منظره یاب از LCD استفاده می کنند باعث می شود بسیاری سمت آنها نروند. هرچند در بعضی مدل ها شاهد منظره یابی در قسمت بالایی هستیم.

در حال حاضر تکنولوژی تا اندازه ای پیشرفت کرده که کیفیت منظره یاب های الکترونیکی و سرعت پاسخ گویی شان با منظره یاب های معمولی که در DSLR ها شاهدشان هستیم، برابری کنند. هم اکنون شاهد آن هستیم که غیر از Panasonic و Samsung که از ابتدا به این رده علاقه نشان دادند، دو نام بزرگ دیگر هم برای این بازار دندان تیز کرده اند. Olympus با سری OM-D که طراحی فشرده و زیبایی دارند و Fujifilm با سری X رقبایی سرسختی برای محصولات کنونی این رده روانه بازار کرده اند.

2015 سالی خواهد بود که انتظاراتمان را از دوربین های Compact System تغییر خواهد داد و احتمالاً خواهیم توانست به این رده جدی تر نگاه کنیم.

  3.  هیبیرد هایی با قابلیت 4K

فیلم برداری 4K در حال حاضر یک قابلیت جدید برای دوربین های دیجیتال به حساب می آید. این کیفیت که UHD (فوق HD) نیز نامیده می شود، فیلم هایی با وضوح 3840x2160 ثبت می کند. تلویزیون های 4K نیز هم اکنون در بازار عرضه شده اند و بعضی دوربین ها مانند Panasonic GH4 یا Samsung NX1 می توانند محتوای لازم برای تلوزیون جدیدتان را فراهم کنند.

حجم فیلم های 4K بسیار بالاست و برای ثبتشان به کارتهای حافظه بسیار سریع نیاز است. همچنین برای ویرایش این فیلم ها به کامپیوترهایی بسیار سریع و قوی نیاز دارد. حتی اگر قصد حرکت به سمت این تکنولوژی را ندارید تاثیرش را در آینده ای نزدیک در بازار دوربین های دیجیتال احساس خواهید کرد.

نکته راجع به فیلم برداری 4K این است که شما می توانید از هر فریم این فیلم های تصاویری ثابت با وضوح 8 مگاپیکسل و کیفیت بسیار خوب استخراج کنید. در نمایشگاه Photokina 2014 این Panasonic بود که اندکی از قابلیت های این قالب جدید را به نمایش گذاشت و چشم ها را به سمت خودش برگرداند.

در سال 2015 شاهد حضور دوربین های دیجیتال بیشتری مجهز به قابلیت فیلم برداری 4K خواهیم بود و این یعنی پیشرفت هرچه بیشتر این تکنولوژی جدید.

  4. لنزهای رژیم گرفته

حسگرهای بزرگ فوق العاده اند اما وجودشان روی یک دوربین به معنی افزایش اندازه لنز است. اندازه هر لنز به طور مستقیم با اندازه حسگر رابطه دارد و به همین دلیل است که دوربین های کامپکت کیفیت عکس پایینی دارند زیرا برای حفظ اندازه باید حسگری کوچک در خود جای دهند.

دوربین های Compact System نیز با وجود داشتن بدنه هایی بسیار کوچک اما لنزهایی در حد دوربین های DSLR دارند. NEX-3 یک دوربین کوچک فوق العاده است اما هنگامی که کیت لنز 18-55mm اش رویش سوار شود اندازه اش به دوربین های DSLR ای نزدیک می شود که این دوربین سعی داشت جانشین آنها شود.

بنابراین قدم منطقی بعدی عرضه لنزهای کوچکتر است. این قدم نه تنها برای دوربین ها Compact System بلکه برای DSLR ها هم مهم است. یک راه می تواند استفاده از لنزهای Power Zoom باشد که نظیرشان را در دوربین های کامپکت شاهد بوده ایم. لنزی این رده پس از روشن شدن دوربین به اندازه واقعی شان تغییر اندازه پیدا می کنند و پس از خاموش کردن با تا شدن اندازه دوربین را به طور قابل توجی کاهش می دهند.

Sony برای A6000 لنز 16-50 میلی متری ای از این رده عرضه کرد و پس از آن هم Panasonic یک 14-42 میلی متری و بلا فاصله یک 12-32 میلی متر به بازار فرستاد تا دوربین های Compact System مشکلی از مشکلاتشان حل شود. Nikon هم برای دوربین های سری 1 اش لنزهای کوچک و قدرتمندی عرضه می کند و جدا از آن با عرضه یک کیت لنز 18-55 میلی متری برای D3300 نگاه ها را به سمت خودش برگرداند.

حسگرهای جدید و تکنولوژی های رو به توسعه شان همیشه سرخط خبرها را به خود اختصاص می دهند اما این همه چیزهای عرضه شده به همراه حسگر هستند که کیفیت محصول نهایی را تعیین می کنند. به نظر ما لنزهای کوچکتر یکی از تعیین کننده ترین تکنولوژی های سال 2015 خواهند بود.

5.حسگرهایی هوشمند تر

آیا ما به پایان دوران حسگرهای تک لایه نزدیک می شویم؟ بسیاری از عکاسان از وجود تکنولوژی حسگر چند لایه Sigma یعنی Foveon با خبرند. این تکنولوژی هم اکنون جای خود را به تکنولوژی Quattro داده و Sigma به تازگی اعلام کرده که قصد دارد آنرا در دوربین های DSRL اش به کار گیرد.

اما ما از این طرف و آن طرف نیز خبرهایی می شنویم مبنی بر توسعه تکنولوژی جابه جایی حسگر برای افزایش وضوح. با توجه به شایعاتی که در حال حاضر وجود دارد این تکنولوژی جدید قادر است پای وضوحی تا 40 مگاپیکسل را به دوربین های دیجیتال باز کند.

هرچقدر که ممکن است این تکنولوژی دیوانه وار به نظر برسد اما قبلاً در دوربین های مدیوم فرمتی مانند Hasselblad H5D 200c MS به کار گرفته شده. در این تکنولوژی پس از گرفتن هر عکس حسگر به اندازه 1 یا نیم پیکسل تغییر موقعیت می دهد تا اطلاعات بیشتری مربوط به رنگ هر پیکسل در اختیار حسگر قرار بگیرد. برای مثال دیگر هر پیکسل اطلاعات راجع به یکی از رنگ های قرمز، سبز و یا آبی را نخواهد داشت و در هر پیکسل اطلاعات کامل مربوط به هر سه رنگ را شاهد خواهیم بود. جابه جایی های حسگر به اندازه نیم پیکسل نیز برای ثبت پیکسل های بین photosites به کار می روند تا وضوح را افزایش دهند.

به نظر می رسد که سیستم های تثبیت تصویر را می توان با اندکی تغییر با تکنولوژی جدید همخوان کرد. Olympus تنها شرکتی نیست که سیستم تثبیت تصویر برپایه جابه جایی حسگر دارد. Sony و Pentax هم این تکنولوژی را در محصولاتشان استفاده می کنند.

این تکنولوژی قابل بحث ترین مورد در این لیست است و اینکه در سال 2015 شاهد تجاری شدنش باشیم یا نه جای بحث دارد. ما می دانیم که حسگر های تک لایه محدودیت های بسیاری دارند و مدت هاست منتظر ارتقای آنها به سطحی جدید هستیم. اما اینکه سال 2015 موعد ملاقات ما با انتظاراتمان باشد سوالی است که به زودی جوابش را خواهیم گرفت.